Wick en ik leerden elkaar lang geleden (in de vorige eeuw) kennen bij het NIP: we zijn allebei voorzitter geweest van de sectie Training & Opleiding en vonden elkaar in het bestuur van de sector Arbeid & Organisatie.
Stilstaan en afscheid nemen, daar waren Wick en ik allebei niet zo goed in. Altijd weer door, altijd weer nieuwe dromen voor de toekomst. Ik zit nu in het gras bij zijn graf en zelfs daar wordt Wick’s geest weerspiegelt in de tekst “Er ontstaat altijd iets nieuws, iets dat het onderzoeken waard is”.
Terug naar UMC Utrecht. De laatste keer dat ik het UMC Utrecht verliet, was met Wick in de ambulance. Ruim een half jaar later wandel ik het ziekenhuis binnen.