Stilstaan en afscheid nemen – door Nathalie van der Vaart-van de Loo

Een paar weken geleden logeerde Mark Lough bij mij. We gingen uit eten en dronken whisky, net als voorgaande jaren. Als iemand goed kan stilstaan, zijn gevoel kan onderzoeken en dat dan ook nog eens vertalen naar een passende actie, is het Mark. Zo ontdekte hij dat hij niet alleen een relatie had met Wick, maar dat hij ook een relatie heeft met het instituut en alle mensen die hij daar heeft ontmoet. Inmiddels heeft Mark een paar dagen begeleid in het basisjaar Appreciative Inquiry, samen met Hanneke en Barbara.

Het instituut was Wick’s levenswerk en zijn leven. En ik maakte deel uit van zijn leven en dus van het instituut. Zo simpel was het. De naam van het instituut, de opleidingsprogramma’s en het netwerk zijn de verdiensten van Wick. De organisatie en marketing nam ik voor mijn rekening, samen met Gaby en Caroline van WijzWerkt. Mijn belangrijkste levensinvulling, zorgen voor Wick en zijn instituut, houdt op te bestaan.

Ik realiseerde mij dat ik nog niet zo bewust had stilgestaan bij wat er allemaal wegvalt nu Wick er niet meer is. De afgelopen tijd ben ik met bijna niets anders bezig geweest dan administratieve taken die telkens weer bevestigen dat Wick er niet meer is. En telkens weer doet dat pijn. Zijn belangrijkste  nalatenschap, het instituut, heb ik overgedragen zodat het voort kan leven. Allemaal doe-dingen.

Na de overdracht bij de notaris gingen we uit eten. We wisselden anekdotes uit waarin Wick vaak de hoofdrol had. We spraken over zijn mooie kanten en zijn eigenaardigheden. Dat Wick met zoveel mensen was verbonden. Rondom Wick sprankelde en bruiste het. Het WG-plein was de plek waar het allemaal gebeurde. Ik heb er vele mooie, en soms ook spannende en moeilijke, momenten, beleefd. Ik ontmoette mensen die ik al een beetje kende door de verhalen van Wick. En vice versa. Stilstaan bij de gedachte dat ik de meesten van jullie wellicht nooit meer zal zien, maakt me verdrietig.

Tien jaar lang deelden Wick en ik, iedere avond, hoe laat het ook was, de verhalen over het instituut. Jullie waren die verhalen. Ik heb ervan genoten. Dank jullie wel dat jullie deelgenoot waren van ons avontuur genaamd Instituut voor Interventiekunde.