Vertel mij een verhaal… – door Margriet Dekker

We beginnen wat onwennig, medecursist Vanessa en ik. Nog koud aan elkaar voorgesteld moeten we elkaar vertellen over een situatie waarin we iets waardevols leerden en de betekenis van die les op ons verdere leven.

De onwennigheid maakt al snel plaats voor een ontspannen sfeer. Het uur dat we krijgen om elkaar als tweetal te interviewen, blijkt nog niet eens genoeg. Terug in de groep mogen we elkaars verhalen delen in viertallen. Tegen de lunchtijd hebben de persoonlijke verhalen al een hechte groep gesmeed. De ochtend vol praktijk blijkt kenmerkend voor de manier waarop Wick en Barbara de basisvaardigheden van AI willen overbrengen.

Eerst doen, dan verklaren is de rode draad door alle drie de cursusdagen heen.  Niet gehinderd door een theoretisch kader stort ik mij ’s middags op de opdrachten die verrassend creatief blijken. Ik speel toneel om ons verhaal te vertellen, zing over de ideale toekomst op een bekende melodie van Ramses Shaffy en werk aan een Triviantspel om onze dromen in breder verband te kunnen verwezenlijken. Soft of onrealistisch? Geenszins! Uitdagend en verbindend? Zeker weten! Na iedere oefening volgt een theoretische toelichting waarmee het belang van de geoefende fase duidelijk wordt. In twee dagen tijd doorlopen we de hele 6-V cyclus van waarderend interveniëren: verkennen, vertellen, verbeelden, vormgeven, verwezenlijken en verantwoorden. Vol energie verlaat ik na dag 2 de cursus met de opdracht, om met behulp van een waarderend interview een probleem uit mijn eigen dagelijkse praktijk op te lossen. De oplossingsgerichte kracht van AI blijkt niet alleen in de fictieve problemen uit de cursus te werken. In de week voorafgaand aan de laatste cursusdag breng ik het geleerde met succes in praktijk. Verbaasd over het relatieve gemak waarmee ik op een positieve en constructieve manier een langlopend probleem oplos, ga ik dag 3 van de cursus in. Na het uitwisselen van onze praktijkervaringen wordt het tijd voor het uitbreiden van ons instrumentarium dat nieuw perspectief kan bieden bij problemen en weerstand.  Als ik aan het einde van dag 3 mijn certificaat krijg, ben ik een hoop inzicht en praktische handvatten rijker. AI is geen toverformule, trucje of succes verzekerd methode, dat is te kort door de bocht. AI creëert ruimte om met elkaar in gesprek te gaan en samen te bouwen aan positieve verandering of verbetering.  Voor mij werd het effect van AI de laatste dag prachtig verwoord door de volgende metafoor: ‘je komt bij iemand binnen via de voordeur in plaats van de  achterdeur’. De voordeur staat voor een uitnodigende, waarderende benadering waarmee je welkom bent bij de ander terwijl de achterdeur staat voor een entree die start vanuit pijn en falen en die dus vaak weerstand oproept. Dankjulliewel, Wick en Barbara, voor drie bijzondere dagen en de nieuwe dimensie die jullie aan mijn passie voor het delen van verhalen hebben toegevoegd.

Margriet Dekker |Centraal Verhaal

Suzanne Paap Fotografie Zinnenprikkelend