Als we verschillen waarderen, kunnen we elkaar versterken – interview met Sabine Mur.

B: Wie is Sabine Mur?

S: Je leert jezelf kennen door de ogen van de ander. Dus Barbara zeg jij het maar.

B: Nou, wij kennen elkaar vanaf 2014, toen jij bij het Instituut een opleiding deed. Je vertelde een keer in de groep dat je man zei dat jij de liefde zelf bent. Dat vond ik zo warm en liefdevol! Dus dat heb ik altijd onthouden. En verder ken ik je als een hele ervaren begeleider van groepen. Je houdt je nu steeds meer bezig met interventiekundig organisatieadvies, waarbij je ook moet kijken naar de structuur van een organisatie. Niet alleen naar gedrag. Ook als ondernemer zie ik dat je heel veel energie uitstraalt. Je bent echt ‘on fire’!

S: Ja, begeleiden van groepen is het allerfijnste om te doen, en het gepuzzel eromheen. Ondernemer zijn vind ik heerlijk. Leuk dat je zegt dat ik on fire ben. Zo voel ik dat ook!

Gemotiveerd, met bezieling je werk doen is het onderwerp waar ik de afgelopen jaren veel mee bezig ben geweest. Ik help professionals en teams meer vitaal en bevlogen te werken. Dat doe ik zelf ook graag. In het werk heb ik geen andere modus dan dat: ik sta er met plezier en leergierigheid in. Als dat ook maar een beetje verslapt, dan zoek ik iets nieuws. Misschien past dat ook wel bij het ondernemerschap.

B: Hoe ben je bij het Instituut voor Interventiekunde terecht gekomen?

S: In 2014 ben ik opleidingen appreciative inquiry bij het Instituut gaan volgen, toen nog onder leiding van Wick van der Vaart. Dat was een schot in de roos. Ik voelde me thuis, zowel bij het Instituut als bij werken met appreciative inquiry. Ik werd toen ook al nieuwsgierig naar interventiekunde. We hebben altijd contact gehouden.

Nu ik de postmaster interventiekunde volg, inmiddels staan jullie aan het roer van het Instituut, voel ik me weer heel erg thuis. Toen jullie me uitnodigden om aan te sluiten bij de coöperatie voelde dat gelijk goed. Onze expertisegebieden zijn verschillend, maar de manier waarop we ons werk voor klanten willen doen komt overeen. We versterken elkaar. Dan is samenwerken kansrijk.

B: Wat is interventiekunde en wat doet een interventiekundige eigenlijk volgens jou?

S: Er bestaat geen functietitel ‘interventiekundige’ bij organisaties. Het is een manier van denken en handelen als manager, trainer, coach of adviseur. Het gaat erom mensen te helpen met organisatievraagstukken. Niet door het vraagstuk over te nemen of een standaardoplossing te bieden, maar door samen te onderzoeken wat er nou eigenlijk aan de hand is. En te bedenken wat je eraan zou kunnen doen. Een interventiekundige kijkt altijd vanuit meerdere perspectieven naar een vraagstuk. Daardoor zie je ook verschillende oorzaken van problemen en andere oplossingen. Een oplossing is altijd maatwerk en moet passen bij de mensen uit de organisatie. Dat creatieve, dat puzzelen. Daar hou ik van.

B: Wat heeft interventiekunde je tot nu toe gebracht?

S: Ik kijk makkelijker voorbij het symptoom waarvoor ik gevraagd word. Denk bijvoorbeeld aan een team vol gestreste, vermoeide mensen. Je zou eerst kunnen kijken naar hoe medewerkers individueel omgaan met werkdruk of spannende situaties. Maar de kans is groot dat de oorzaak en oplossing ergens anders ligt. Misschien zijn sommige onderdelen van de samenwerking in het team niet zo goed geregeld. Is het (gezamenlijke) doel niet helder, waardoor je als individuele professional lastig keuzes kunt maken. Of zijn de afstemmingsmomenten ineffectief, waardoor je moeilijk verder komt. Of kosten de relaties energie. Het is dan interessanter om te kijken naar wat er tussen mensen gebeurt, in plaats van wat er individueel bij mensen gebeurt. Juist in de afstemming tussen mensen, daar kun je als het gaat om effectiviteit, motivatie en werkplezier veel winst behalen. Heel vaak zijn oplossingen voor deze uitdagingen goed samen te organiseren.

B: Wat kenmerkt jou in je werk?

S: Het hebben van een systeemblik: naar relaties en groepsdynamiek kijken, in plaats van naar persoonlijke processen. En natuurlijk de waarderende insteek en het gebruik maken van de positieve psychologie. Ik heb veel ervaring in het ontwerpen en begeleiden van trainingen of andere groepsbijeenkomsten. Daarin kan ik vaak snel schakelen. Opdrachtgevers ervaren me als betrokken en eerlijk. Als we samenwerken zijn we als een team, en ik zal altijd eerlijk zeggen wat ik zie en wat er in mijn ogen beter kan.

B: Wat drijft je? Waar doe jij het voor? Vanuit welke waarden werk jij als interventiekundige?

S: Barry Oshry opent in zijn boek Seeing Systems met een citaat dat mij enorm aanspreekt:

“When we don’t see systems…
we fall out of the possibility of partnership with one another;
we don’t understand one another;
we make up stories about one another;
we have our myths and prejudices about one another;
we hurt and destroy one another;
we become antagonists when we could be collaborators;
we separate when we could remain together happily;
we become strangers when we could be friends;
we oppress one another when we could live in peace;
and our systems — organizations, families, task forces, faith groups — squander much of their potential.
All of this happens without awareness or choice-
dances of blind reflex.”

Samenwerken en samenleven kan heel ingewikkeld zijn. Elkaar en elkaars vertrekpunt niet begrijpen zorgt voor ruis en gedoe en energievreters op het werk. Maar juist goede relaties hebben, is extreem belangrijk voor je goed voelen en goed presteren op je werk. En in het leven, trouwens. Daar wil ik aandacht voor.

B: Is er nu iets in de samenleving aan de hand waar je handen van gaan jeuken? Wat zou je willen doen als jij daar kon interveniëren?

S: Dat ellendige gepolariseer overal. We poneren kortetermijnoplossingen en dan gaan we roepen of we voor of tegen zijn. Dat schiet toch niet op, al die persoonlijke meningen, dat denken in zwart of wit.

Het zou in mijn ogen fijn zijn als we als maatschappij gezamenlijke doelen hebben die we nastreven. Denk bijvoorbeeld aan een duurzamere leefstijl, een gezondere leefstijl. Zodat we op de lange termijn beter opgewassen zijn tegen pandemieën en klimaatverandering.

Waarom zou je niet met andersdenkenden in gesprek gaan? Zodat je erachter komt wat het vertrekpunt is van de ander, en van jou zelf. Hoe ben je eigenlijk bij deze mening gekomen? Laten we leren van elkaar en van elkaars verschillen. Als we verschillen waarderen, kunnen we elkaar versterken en bouwen aan oplossingen die voor iedereen werkbaar zijn.

B: Welke tips heb jij voor mensen in organisaties in deze tijd?

S: Veel mensen zijn een beetje van de leg nu. Organisaties kunnen met inspirerende doelen en aandacht voor de kwaliteit van relaties voor houvast zorgen. Misschien is het door de afwijkende werkomstandigheden lastig om voortgang te blijven maken, maar eigenlijk zou alle aandacht daar op gericht moeten zijn: hoe kunnen we de dingen samen toch voor elkaar krijgen?

Als processen niet lekker lopen of veranderen, reageren sommige collega’s anders dan jij. Irritant? Oordeel niet te snel. Wat weet jij over hun doelen, zorgen of omstandigheden? Bespreek liever wat je als collega kunt doen of laten om het samenwerken productief te maken. Zodat je samen kunt werken aan doelen die belangrijk voor je zijn. Dat is niet alleen goed voor de organisatie, maar maakt mensen ook gelukkiger.

Bio:

• Geboren op 12 oktober 1982 in Groningen
• Studeerde sociale- en organisatiepsychologie, met als specialisme gezondheid
• Werkte bij opleidings- en adviesbureaus zoals Schouten en Nelissen en was mede-eigenaar van Bureau voor Positieve Psychologie
• Is sinds 2015 zelfstandig ondernemer en eigenaar van Bureau voor Bevlogenheid
• Werkt nu samen met het Instituut voor interventiekunde om organisaties te helpen met vraagstukken rond effectief, vitaal en met plezier samenwerken
• Woont nabij Deventer, met haar man Mark en twee kinderen